ในทุ่งดงชมภูเสยหลัง, หมาป่าคนเดียวยกหัวขึ้นสู่ดวงจันทร์, เติมฟ้าที่เงียบเหงาด้วยการร้องไห้อย่างกะฉิ่นโศก. มันยืนบนยอดช่อเขาหิน, มีร่มเงาเท่ากับดวงจันทร์สดใส, ลดน้ำลงกลบอยู่ในความสงบของสวนป่า. ใบนี้จะพิจารณาเอสเซนหัวใจของสัปดาห์และความเชื่อมั่นที่เป็นเพียงธรรมชาติระหว่างธรรมชาติกับสัตว์นำราวเครื่องจากกำเนิด.